Սգալ,բայց...
Բոլորն ու ամենքս հաստատ ,ով որ իրեն հայ է համարում,հասկանում հայի հոգու կսկիծը,կիսում մեր վիշտն ու հայ ազգի կողքին է սգում է:Այս օրերին մեզ ակամից տղրություն,թաղիծ.ուրբաթախոսություն և այլն:Բոլորը <<լացում>> ու սգում են,բայց ռկեք բոլորս հասկանանք,որ լացողին ոչ ոք չի լսում,ոչ ոք հաշվի չի նստում,ոչ ոք,բացի հայերից,մենք ախր չափից դուրս հումանիստ ենք:Պետք է սգալ,բայց ոչ թե սգալ աշխարհին մեր ցավը ցույց տալու համար,այլ սգալ ու պահանջել հեցն ամսի 24-ին էլ,ու ցույց տանք ոչ թե ինչքան ցավ ունենք,այլ ինչքան ցավ ենք ունեցել,բայց աննկուն ենք եղել և առաջնորդվում ենք միայն մի կարգախոսով.ԻՄ ԱՆՈՒՆՆ Է ՊԱՅՔԱՐ,ՎԱԽՃԱՆՍ`ՀԱՂԹԱՆԱԿ:Մեկ բռունցք դռնանք ու ցույց տանք աշխարհին,ոչ ոք չի մոռացվել,ոչինչ չի մոռացվել ու չի մոռացվի...
հեղինակ Դավիթ Թորոսյան
0 մեկնաբանություն:
Post a Comment